Έστω ότι η ζωή είναι ένα πολύ μεγάλο βιβλίο. Με αμέτρητα κεφάλαια, σελίδες
και φυσικά πολλές αλλαγές στην πορεία της ιστορίας που το βιβλίο διηγείται. Άλλα
κεφάλαια είναι μικρά και διαβάζονται γρήγορα, ενώ άλλα κεφάλαια είναι τόσο
μεγάλα που χάνουν το ενδιαφέρον τους. Μπορεί η ιστορία του βιβλίου να προχωράει
γρήγορα, μπορεί όμως και αργά. Μπορεί να έχει πολλή δράση, τρέξιμο και αγωνία,
αλλά μπορεί και να βαλτώνει σε καταστάσεις βαρετές...
Τι σχέση όμως έχουν όλα αυτά μ’ εμένα και το blog; Έχουν, γιατί η «βαλτώδης»
κατάσταση στην οποία περιέπεσα μέχρι περίπου και τις αρχές του Μάη, επηρέασε
μαζί μ’ εμένα και το blog.
Είχα να γράψω κανονικό άρθρο απ’ την… Τσικνοπέμπτη,
όχι μόνο λόγω της απαιτητικής Πτυχιακής Εργασίας που είχα αναλάβει, αλλά λόγω
και μιας δραματικής αλλαγής στη διάθεση, στις συνήθειες, ακόμα και στο «βιολογικό»
μου ρολόι. Υπήρξε περίοδος μέσα στο Φεβρουάριο και το Μάρτιο που δεν μπορούσα
να κοιμηθώ πριν τις 3 το πρωί και δεν μπορούσα να ξυπνήσω πριν τις 12 το
μεσημέρι της επόμενης μέρας. Δεν είχα διάθεση να κάνω τίποτα, ούτε μια απλή
βόλτα στον Πειραιά, που οι πολύ κοντινοί μου άνθρωποι ξέρουν πόσο μ’ αρέσει.
Την όλη φάση βέβαια κατάφερε να δυσχεράνει και η αγαπημένη μου ομάδα, αφού
αποκλείστηκε με άδοξο τρόπο από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις…
Μέχρι να μπω σ’ αυτό το βάλτο βέβαια όλα πήγαιναν τέλεια: Πέρασα τα 2
τελευταία μου μαθήματα με «10», πήρα το θέμα της Πτυχιακής μου, ενώ έμπαινα
σιγά-σιγά σε κλίμα «παρατεταμένων» Χριστουγεννιάτικων διακοπών. Οι 25ήμερες
διακοπές μου στην πόλη των Μετεώρων πέρασαν και στα μέσα του Γενάρη όλα φαίνονταν
να μπαίνουν σε μια σειρά και μάλιστα με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Και η Πτυχιακή
μου θα γραφόταν και θα ξεκινούσα την πρακτική μου πριν έρθει το Πάσχα. Καλύτερα
όμως να μη λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο…
Ο βάλτος στον οποίο μπήκα μπορεί να κατάφερε τη μετάθεση της Πτυχιακής
για αργότερα, δεν κατάφερε όμως να επηρεάσει το βαθμό της. «Δέκα» και εκεί, με τις
12.000 και πλέον λέξεις της να μου εξασφαλίζουν τελικά ένα καλό πτυχίο. Λίγο
αργότερα, στην Καλαμπάκα, μαζί με το εισιτήριο της επιστροφής στο Λεκανοπέδιο
με το Κ.Τ.Ε.Λ. της γραμμής Τρίκαλα – Λαμία – Αθήνα, είχα πάρει και την απόφαση
να βγω από αυτό το βάλτο. Και επιβραβεύτηκα σχεδόν αμέσως…
Το ξεκίνημα της Πρακτικής μου Άσκησης σε λίγες μέρες είναι μόνο η πρώτη
από τις υποθέσεις που έχουν αρχίσει να μπαίνουν σε μια σειρά. Αποτελεί όμως κι
αφορμή, ως ένα σημαντικό γεγονός, να αποτελέσει και την αλλαγή κεφαλαίου στο
βιβλίο που λέγεται «ζωή». Αυτή η αλλαγή όμως δεν θα ‘ναι και πολύ αναίμακτη. Θα
έχει και εκπλήξεις, που θα τις δείτε εν καιρώ...
Όσο για το blog, λόγω (και) της δουλειάς
που ξεκινά σε λίγες μέρες δεν μπορώ να υποσχεθώ και πολλά πράγματα, αλλά
σίγουρα θ’ ασχολούμαι λίγο περισσότερο μ’ αυτό, αφού πλέον θα βρίσκομαι σε πιο
γοργούς ρυθμούς και πιο αυξημένη ένταση. Άλλωστε έχω υποσχεθεί ήδη κάποια
αρθράκια που αφορούν τη σχολή, την επικαιρότητα και την καθημερινότητα…
Αυτά για την ώρα…
Σας χαιρετώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου