Luben, ΔΑΠίτης, ή κάτι άλλο; (Μέρος 2ο)

Μέρος 2^ο: Τα παραταξιακά φαινόμενα που προβληματίζουν στις σχολές και πως όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν

1. Πρώτα να ξεκαθαρίσουμε κάτι

Επειδή το πρωί της περασμένης Τετάρτης είχα ένα τετ-α-τετ νωρίς το πρωί, εκεί που άκουσα ότι γράφω «μακακίες»... Εάν λοιπόν κάποιος, πιστεύει ή νομίζει ότι κάποια πράγματα που γράφονται στα "Στιγμιότυπα" δεν είναι αληθή, είναι Κ-Α-Λ-Ο-Δ-Ε-Χ-Ο-Υ-Μ-Ε-Ν-Α απαντητικά άρθρα, επιστολές, ακόμα και συνεντεύξεις που θα ανεβούν στο blog και θα βοηθήσουν σε αποκατάσταση οποιασδήποτε παραποίησης αλήθειας έχει συμβεί σε πρόσωπα ή κοινωνικές ομάδες... Κι αυτό επειδή δεν μ' αρέσει ούτε η παραποίηση της αλήθειας, ούτε η ισοπέδωση των πάντων... Περιμένω!

2. Εισαγωγικά: Φοιτητικός Συνδικαλισμός ναι, ή όχι;

Πριν αρχίσω να γράφω αυτό το άρθρο, είδα ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, σχετικό με το φοιτητικό συνδικαλισμό και τις φοιτητικές εκλογές. Μια πολύ καλή προσπάθεια από τις τότε φοιτήτριες του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που μπορείτε να τη δείτε εδώ. Εξετάζονται όλες οι πτυχές περί φοιτητικού συνδικαλισμού και της δράσης των φοιτητικών παρατάξεων στις τριτοβάθμιες σχολές[1], ενώ επίσης συγκρίνονται οι απόψεις και οι πεποιθήσεις 2 ανένταχτων φοιτητριών με τις θέσεις 2 φοιτητών ενταγμένων σε μία πολιτική παράταξη ο καθένας. Και αυτό το «μισάωρο» βίντεο με βοήθησε να βγάλω τα συμπεράσματά μου.

Η απάντηση, λοιπόν, στο ερώτημα που έθεσα είναι η εξής: Φοιτητικός συνδικαλισμός ΝΑΙ(μεν, αλλά). Εννοείται πως πρέπει οι φοιτητές μετά την «συλλογική βουβαμάρα» του σχολείου να εντάσσονται σε κοινωνικές ομάδες και να συνεργάζονται αρμονικά με όλα τα μέλη αυτών. Υπό μία προϋπόθεση όμως! Όλα αυτά να γίνονται σε υγιείς συνθήκες, με συγκεκριμένα πλαίσια και κανόνες, προφανώς χωρίς ακρότητες και, φυσικά, να μην παρεμβαίνουν «αόρατα χέρια»[2] στη λειτουργία αυτών. Έτσι, όσοι μπαίνουν στις παρατάξεις θέλοντας πραγματικά να βοηθήσουν τους συμφοιτητές τους στις σπουδές τους και να επιλύσουν οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει σχετικό με αυτές[3], να πετυχαίνουν το σκοπό τους και όλοι να είναι καλά κι εμείς καλύτερα!

3. Τι είναι αυτό που «χαλάει τι σούπα» τελικά, και πως αυτή φτιάχνει

Δυστυχώς σήμερα είναι πολλά τα φαινόμενα που χαλάνε το σκηνικό των σπουδών μας και παρεμβαίνουν αρνητικά στην τέλεσή τους. Πράγματα, δηλαδή, που «χαλάνε τη σούπα» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που εμποδίζουν την τελευταία να βελτιωθεί και να αναδειχθεί παγκοσμίως. Πάμε να δούμε τι είναι όλα αυτά που, κατά την ταπεινή μου άποψη, χαλάνε τις σχολές μας προερχόμενα από τις παρατάξεις και πώς αυτά μπορούν να βελτιωθούν:

i.                    Αφίσες εδώ, αφίσες εκεί, αφίσες παντού! Αυτή η μάστιγα, που μας έχει καταφάει! Καφετέριες, διάδρομοι, αίθουσες, προθάλαμοι αμφιθεάτρων, τουαλέτες, τραπέζια, καρέκλες, γλάστρες, πόρτες, ταβάνια, όλα αυτά σε κάθε σχολή έχουν κι από μία παραταξιακή αφίσα κολλημένη επάνω τους. Ο λόγος γνωστός. Η διαφήμιση, από τη μία, της φοιτητικής παράταξης ακόμα και στις κατσαρίδες του εκπαιδευτικού ιδρύματος και από την άλλη αυτό που αποκαλούμε «σημάδεμα περιοχής». Το ότι εδώ κυριαρχούμε εμείς και τέτοια. Το καλό βέβαια μ’ αυτές είναι ότι το λευκό πίσω μέρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ανακοινώσεις, εκδρομές, λοιπές εκδηλώσεις και άλλα. Πώς βελτιώνεται αυτό; Να υπάρχουν σημεία στα κτίρια των ΑΕΙ και ΤΕΙ σαν πίνακες ανακοινώσεων, όπου θα αναρτώνται όλα τα σχετικά με τις παρατάξεις και παράλληλα να απαγορευτεί η τοιχοκόλληση σε όλους τους άλλους χώρους. 2 πράγματα επιτυγχάνονται έτσι: και οι παρατάξεις προωθούν τις ιδέες τους και τη δράση τους και όλοι οι άλλοι τοίχοι των ιδρυμάτων δεν θα χρειάζονται βάψιμο 3 και 4 φορές το χρόνο, επιβαρύνοντας έτσι πόρους των προϋπολογισμών των ΑΕΙ και ΤΕΙ, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πρόσληψη έκτακτων καθηγητών, σίτιση σπουδαστών και ούτω καθ’ εξής.

ii.                  Συνελεύσεις – Δελτία των 19:58[4].  Επειδή κανείς δεν θα με πιστέψει για αυτό, θα παραθέσω μια προσωπική εμπειρία από συνέλευση σχολής, ούτως ή άλλως μόνο μία επισκέφτηκα. Ήταν το Δεκέμβρη του 2012, στο πρώτο κιόλας εξάμηνο, όταν η ΠΚΣ διοργάνωνε συνέλευση για να ενημερωθούμε για το «σχέδιο Αθηνά» και τι θα προξενήσει αυτό στις σχολές[5]. Περίμενα εγώ ότι θα συζητηθούν θέματα που απασχολούν τους φοιτητές, την καθημερινότητά μας στις σχολές, τις συνθήκες διεξαγωγής των θεωριών και των εργαστηρίων κ.τ.λ.. Μπούρδες! Επί δύο ώρες άκουγα πόσο κακή είναι η ΔΑΠ[6], ότι ως προέκταση της ΝΔ στηρίζει τη «συρρίκνωση των σχολών», την «σταδιακή ιδιωτικοποίηση των σχολών», τη «μετατροπή των ΤΕΙ σε εταιρίες» και άλλα τέτοια. Την ίδια στιγμή, όλο ακούγαμε για πλαίσια, και πλαίσια δεν βλέπαμε. Σηκώθηκα κι έφυγα αμέσως και έκτοτε αποφεύγω όλες αυτές τις συνελεύσεις όπως ο διάολος το λιβάνι. Πώς βελτιώνεται αυτό; Είναι πολύ απλό, αλλά χρειάζεται προσπάθεια. Χρειάζεται η αθρόα προσέλευση των ανένταχτων φοιτητών σε αυτές τις συνελεύσεις και φυσικά η παράθεση και των δικών τους θέσεων σε αυτές, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Στην τελική, η προσπάθεια μετράει!

iii.                Μη παρότρυνση για συμμετοχή στα μαθήματα[7]. ΟΚ. Αυτό έγκειται περισσότερο στον δικό μου περίεργο χαρακτήρα, αλλά ρε γαμώτο, δεν είναι δυνατόν ένας ή δύο από κάθε παράταξη να τρέχουν στα μαθήματα για να μαζευτούν σημειώσεις, ώστε αυτές να μοιραστούν και όλοι οι υπόλοιποι να κάθονται στα τραπεζάκια παίζοντας tichu. Κρίμα τα παιδιά που τρέχουν δηλαδή! Πώς βελτιώνεται αυτό; Με παρότρυνση για συμμετοχή στα μαθήματα. Τα αγαθά κόποις κτώνται!

iv.                  Φανατισμός και ακρότητες. Σε μεσογειακή χώρα ζούμε, Έλληνες είμαστε, δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, λογικό είναι να βράζει λίγο το αίμα μας. Δεν είναι δυνατό και λογικό, κάθε φορά που έχει φοιτητικές εκλογές να βλέπουμε και να ακούμε στα δελτία ειδήσεων υβριστικά συνθήματα, ξυλοδαρμούς, καταστροφές και λοιπά[8]… Κι αν δεν καταλαβαίνετε τι λέω, κάντε μια βόλτα στο YouTube. Πώς βελτιώνεται αυτό; Αλλάζοντας μυαλά… Δύσκολο ε; Ναι, αλλά όχι αδύνατο.

v.                Ψηφοθηρία. Κάθε είδους. Όταν έχουμε εκλογές πάντα τα ίδια. Είναι η περίοδος που όλοι σε θυμούνται, που όλα γυρίζουν γύρω από εσένα κι άλλα τέτοια. Και η κάθε παράταξη έχει τη δικιά της μέθοδο με τα δικά της αποτελέσματα… Πώς βελτιώνεται αυτό; Απευθύνομαι στα παιδιά των παρατάξεων. Ξέρουμε εμείς(οι φοιτητές) ποια παράταξη κάνει καλό στη σχολή, δρα σωστά και θέλει το καλό μας. Τοιουτοτρόπως αποφασίζουμε και ψηφίζουμε[9] αναλόγως. Δεν είμαστε τίποτα παιδάκια. Έχουμε μάτια και βλέπουμε. Έχουμε αυτιά και ακούμε.

Λοιπόν αυτά ξεχωρίζω ως αυτά που χαλάνε τις σχολές και ποιες είναι οι προτάσεις μου για να μειωθούν όλα αυτά, αν όχι να εξαλειφθούν. Αν έχω παραλείψει κάτι, αν έχω κάνει κάποιο λάθος, αν προσβάλλω κάποιον ή κάτι ή και οτιδήποτε άλλο, παρακαλώ γράψτε μου σχόλιο ή στείλτε μου μήνυμα στα προφίλ μου στο Facebook και στο Twitter αλλά ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ. Το 3^ο και τελευταίο μέρος του άρθρου, λόγω του τριημέρου του Αγίου Πνεύματος και μιας απαλλακτικής εξέτασης σε μάθημα της σχολής μου θα βγει στις 7 Ιουνίου. Χαίρετε!

Διαβάστε το Πρώτο Μέρος εδώ

Διαβάστε το Τρίτο Μέρος εδώ

---

[1] Άλλη μια απόδειξη πως δεν γράφω μόνο εγώ για όλα αυτά.

[2] Παρεμβάσεις των «εξωσχολικών» παρατάξεων, των Βουλευτικών και μη.

[3] Και μόνο αυτές!

[4] Κανένα δελτίο στην τηλεόραση δεν ξεκινάνε ακριβώς στις 20:00. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που θα το συζητήσω στο μέλλον. Αυτή η παρομοίωση γιατί οι φοιτητές παρουσιάζουν τις θέσεις τους και τις αντιπαραθέτουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το κάνουν οι πολιτικοί στα παράθυρα.

[5] Στο δικό μου τμήμα βέβαια, δεν έγινε και κάτι το σημαντικό. Απλά μετονομάστηκε από «Λογιστικής» σε «Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής».

[6] Η οποία παρεμπιπτόντως δεν συμμετείχε σε εκείνη τη συνέλευση. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν ακούγονται όλες οι απόψεις.

[7] Εννοείται πως η απουσία του εργαζόμενου φοιτητή από τις θεωρίες είναι απολύτως δικαιολογημένη.

[8] Ακόμα κι όταν αυτά τα περιστατικά είναι μεμονωμένα.

[9] Εγώ στις εκλογές δεν πήγα να ψηφίσω και η απόφαση μου αυτή έγινε σεβαστή από όλες τις παρατάξεις. Και αυτό το αναγνωρίζω στις παρατάξεις της σχολής μου.