Luben, ΔΑΠίτης, η κάτι άλλο; (Μέρος 1ο)

Στο 1ο μέρος αυτού του "αφιερώματος", περιγράφω τις πρώτες εντυπώσεις από το "κομματικό σκηνικό" στις σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τις σχέσεις μου με αυτό και πώς εξελίχτηκαν τα παραπάνω μέχρι σήμερα!

Εδώ δες πράγματα!!!

Γράφτηκα στο τμήμα Λογιστικής & Χρηματοοικονομικής του ΑΕΙ Πειραιά ΤΤ(1) στις 13 Σεπτεμβρίου του 2012. Νέο κεφάλαιο στη ζωή μου, νέοι φίλοι, νέες γνωριμίες κι άλλα τέτοια. Κι όμως αυτή η πρώτη μέρα στη σχολή δεν μου άφησε και πολύ καλές εντυπώσεις, παρόλο που υπήρχαν ενδείξεις του αντιθέτου. Η εγγραφή μου στη σχολή έγινε με τη βοήθεια των μελών της «κυβερνώσας» παράταξης των φοιτητικών συλλόγων. Ο σκοπός τους όμως, μάλλον ήταν άλλος. Η βοήθεια προς τον «ψάρακα» πρωτοετή για την εγγραφή του στη σχολή του με αντάλλαγμα τη στήριξή του στην «Πρωτοπορία»(2) για όλη τη διάρκεια των σπουδών του. Όσο δε, πιο πολύ κρατήσουν, τόσο το καλύτερο…

Οι πρώτες εικόνες μου από τα – και καλά – ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν τα τιμούν και τόσο πολύ. Το κτίριο Δ’ του ΑΕΙ… κλπ, δεν μπορείς να πεις ότι είναι και η αποθέωση του κιτς, αλλά έκρυβε μια εικόνα κάπως τριτοκοσμική. Αφίσες παντού, γραμμένοι τοίχοι, ενώ αργότερα τους τοίχους του άρχισαν να κοσμούν συνθήματα μπογιάς και spray! Όλα αυτά που περιγράφω, εκείνη τη μέρα τουλάχιστον υπήρχαν από το χολ της εισόδου στο ισόγειο, ακόμα και στους διαδρόμους των ορόφων καθώς και έξω από τα γραφεία της γραμματείας. Το μήνυμα όμως, το πήρα εκεί, έξω από τα γραφεία της γραμματείας, όπου οι μπλε, πράσινες και κόκκινες τότε αφίσες βρίσκονταν κολλημένες ακόμη και σε σχολικά θρανία! 12 χρόνια έφαγα τη ζωή μου εκεί, δηλαδή, για να μπω σε μια σχολή, όπου θα μου τα πρήζουν τα κόμματα!(3)

Η εγγραφή μου έγινε κανονικά, βγαίνω από την γραμματεία και εκεί έγινε η πρώτη «νύξη». Δεν ήταν από την «Πρωτοπορία», ήταν όμως από την – δεν θα κυβερνήσει ποτέ στη Βουλή – Αριστερή παράταξη του συλλόγου με επιχειρήματα λίγο-πολύ γνωστά επιχειρήματα που περικλείονται στην παρακάτω φράση: «είμαστε ενεργοί φοιτητές που δεν καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια κι αντιδράμε σε όλα όσα γίνονται». Μου δώσανε και χαρτάκι, που έγραφε πράγματα με τη γνωστή γραμματοσειρά του ΚΚΕ, ενώ είχε και μερικές φωτογραφίες από πορείες φοιτητών που κρατάνε πλακάτ και πανό. Φεύγοντας από τις εγκαταστάσεις του ΤΕΙ μίλησα με ένα φίλο μου στο τηλέφωνο και μεταξύ άλλων(4) του είπα «ρε φίλε, οι ελέφαντες πότε θα εμφανιστούν; Πριν ή μετά τους κλόουν»;

Παρ’ όλα αυτά, όλα πήγαν κατ’ ευχή για τα παιδιά της παράταξης. Εγώ μεν είχα γραφτεί στη σχολή μου, το παιδί που με βοήθησε να γραφτώ δε είχε τον (τηλεφωνικό) μου αριθμό για να με ενημερώνει για όλες τις «εξελίξεις» της σχολής μου και για να απαντάει στις απορίες μου(5). Είχα πέσει για τα καλά, σε μια καλοπροαίρετη κατά τα άλλα «κομματική παγίδα» που είχε κάνει καλά τη δουλειά της. Ήμουν 2 πράγματα ταυτόχρονα εκείνη τη μέρα. Για κακή μου τύχη, ήμουν αρκετά αφελής στις κινήσεις μου στο ΤΕΙ κατά την εγγραφή μου εκεί. Για καλή μου τύχη, όμως, το «κομματικό σύστημα» των σχολών(6) έπεσε σε μία από τις δικές μου παγίδες. Εκτός όμως από το ότι είμαι εκνευριστικά σχολαστικός από «αρχαιοτάτων χρόνων», έκρυψα καλά στο μυαλό μου όλες αυτές τις αρνητικές εντυπώσεις για όσα αντίκρισα αυτή την ημέρα στη σχολή. Και αυτό, ήταν το κλειδί για τη συνέχεια.

Μπήκε Οκτώβρης, τα μαθήματα ξεκίνησαν κανονικά(μαζί με την φοιτητική ζωή), αλλά μαζί μ’ αυτά, ξεκίνησε και η συζήτηση με το σχέδιο «Αθηνά» για τις σχολές. Ενώ όμως εσύ θες να μείνεις μακριά από τα κόμματα και τη δράση τους, μπήκαν στη σχολή μου και οι «Αριστερές Οχλήσεις». Τι είναι όμως αυτές; Είναι όταν στις παρυφές των διαλέξεων, αλλά και στο μεσοδιάστημα, μπαίνουν φοιτητές – μέλη της ΠΚΣ, διακόπτοντας το μάθημα ή καθυστερώντας την έναρξη ή λήξη του για «ενημέρωση»(7) επί θεμάτων, τα οποία δεν είχαν καμία σχέση με το αντικείμενο των μαθημάτων, αλλά είχαν σχέση με όσα βλέπουμε κάθε μέρα στα δελτία των 8. Κάλεσαν επίσης και σε συνέλευση, την οποία αυτοί διοργάνωσαν. Το σκηνικό το ίδιο. Μία συζήτηση στην οποία έλειπαν μόνο τα παράθυρα! Αποχώρησα αηδιασμένος πριν αυτή λήξει.

Την Άνοιξη του 2013, μπήκε στη ζωή μου και ο «θεσμός» των φοιτητικών εκλογών. Οι εκλογές αυτές βέβαια, κατά κάποιο τρόπο με «στιγμάτισαν». Και πώς να μην σε «στιγματίσουν» όταν εσύ είσαι στο ψηφοδέλτιο της ΔΑΠ! Καθίστε όμως να εξηγήσω γιατί δέχτηκα αυτήν την πρόταση. Τη δέχτηκα ουσιαστικά για να τους βγάλω την «υποχρέωση» της εγγραφής στη σχολή. Τόσο καλός άνθρωπος είμαι!(8) Οι εκλογές όμως αυτές ήταν το μεσουράνημα της «κομματικής παγίδας». Τι εννοώ; Εννοώ ότι και σε έχουν στις λίστες τους ως ψηφοφόρο(9), ενώ σε έχουνε στο νου τους και για τις εκδηλώσεις της «Πρωτοπορίας» στη Μύκονο, στον Τσαλίκη, στην Πάολα/Παντελίδη και λοιπές όμοιες…

Το «στίγμα» αυτό, επιπροσθέτως, μένει επάνω σου μέχρι την εξεταστική του Ιουνίου(10).  Και αυτό σε πειράζει. Όχι ότι με πείραζε τότε ότι με θεωρούσε ΔΑΠίτη τότε και η κουτσή Μαρία, αλλά με πείραζε πιο πολύ ότι άτομα που με εμπιστεύονταν μέχρι τότε, μου κόλλησαν την ταμπέλα του δεξιού. Στους φίλους βέβαια εξηγήθηκα και με καταλάβανε. Πάλι καλά.

Στο 2^ο έτος, επικράτησαν οι ίδιες περίπου συνομοταξίες(11), με τη ΔΑΠ να απολαμβάνει την αυτοδυναμία της, περνώντας τις μέρες της στα τραπεζάκια της παίζοντας tichu, και την ΠΚΣ να περνά τις μέρες της διακόπτοντας μαθήματα, κολλώντας και ξανακολλώντας αφίσες, μοιράζοντας φυλλάδια με περιεχόμενο διαφορετικό από αυτό που ενδιαφέρει το φοιτητή. Έγινε και μια συνέλευση, στην οποία εννοείται πως ούτε καν διανοήθηκα τη συμμετοχή μου(12). Είναι δυνατόν να έχανα τη μέρα μου ακούγοντας μια καθαρά πολιτική συζήτηση χωρίς συγκεκριμένα πλαίσια; Όχι δεν είναι. Στις εκλογές του Μαΐου του 2014 τους ξαναψήφισα βέβαια, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πόσο καλός άνθρωπος είμαι(13)! Για καλή μου τύχη, βέβαια, ανακάλυψα κάποια πράγματα που δεν μου αρέσανε καθόλου, κάτι που έκανε την «κομματική παγίδα» να σπάσει.

Τελειώνοντας αυτή την αναδρομή και με μένα πλέον έξω από την παγίδα, βλέπω κάποια ερωτήματα να ορθώνονται για όλα αυτά που έζησα αυτά τα 2 και κάτι χρόνια. Άραγε αυτός ο μηχανισμός είναι κάπου χρήσιμος στο φοιτητή και στις σπουδές του; Έχουν κερδίσει τίποτα οι σπουδαστές και οι σχολές από το μηχανισμό αυτό(14);  Είμαι πεπεισμένος στο να ξεστομίσω μία φράση ενός συμπαθούς καθηγητή της σχολής μου: «Όχι είναι η σωστή απάντηση»…

Συνεχίζεται!
Διαβάστε το Δεύτερο Μέρος εδώ
Διαβάστε το Τρίτο Μέρος εδώ

Σημείωση: Καλοδεχούμενα τα comments, αρκεί να μην είναι υβριστικά!

---

(1) Για κάποιο λόγο – προφανώς συνέπεια κόμπλεξ κατωτερότητας – τα ΤΕΙ της χώρας αλλάζουν όνομα για να πουλήσουν μούρη.

(2) Έτσι αποκαλείται η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, από συντάκτη γνωστού άρθρου που μπορείτε να δείτε εδώ. Μάλλον όμως είναι ο μόνος που την αποκαλεί έτσι.

(3) Σε αυτά τα 12 χρόνια συμπεριλαμβάνονται: άγριο διάβασμα, αποστήθιση άχρηστων πληροφοριών και ιστορικών γεγονότων, συνεχή παρουσία στις σχολικές μονάδες και αίθουσες ακόμα και όταν αυτό δεν χρειαζόταν, μια πλειάδα γραπτών και προφορικών εξετάσεων και φυσικά η ψυχοφθόρος διαδικασία των Πανελλαδικών και τα 14.389 μόρια, με τα οποία κατέληξα εκεί που κατέληξα και μπράβο μου!

(4) Κυρίως διαδικαστικά κάποιων εισιτηρίων για το Δελφινάριο… η σχολή δεν ήταν και πολύ στην ημερήσια διάταξη της τηλεφωνικής κλήσης.

(5) Παρά τη δυσαρέσκειά μου προς όλες τις παρατάξεις που «κυβερνούν» τις σχολές, από το συγκεκριμένο παιδί δεν έχω κανένα παράπονο και τον ευχαριστώ για όλη τη βοήθειά του.

(6) Ναι, κομματικό, φίλε, ξύπνα. ΔΑΠ = Νέα Δημοκρατία. ΠΚΣ = ΚΚΕ. ΑΡ.ΕΝ. = ΣΥΡΙΖΑ. ΠΑΣΠ = ΠΑΣΟΚ(εύκολα το καταλαβαίνεις αυτό) και τα υπόλοιπα στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά! ΟΚ?

(7) Οι δε καθηγητές επωφελούντο από αυτό και έκαναν ένα δίλεπτο διάλειμμα, δίνοντας την άδειά τους σε τέτοια φαινόμενα.

(8) Σημειώνω εδώ πως η πρόταση αυτή – προτού πείτε όλοι «ας μη τη δεχόσουν» - ήταν πρώτον αρκετά έντιμη, ενώ δεν συνοδεύτηκε με την εγγραφή μου ως μέλος του κόμματος. Oops! Sorry, της παράταξης, εεεε, της «Πρωτοπορίας»!

(9) Πριν τις Ευρωεκλογές του 2014, ήρθε στο κινητό μου μήνυμα για στήριξη σε υποψήφιο της… Νέας Δημοκρατίας! Τώρα κατάλαβες τι εννοώ;

(10) Στο βωμό των καλών σημειώσεων, ξεχνιούνται όλα.

(11) Με μόνη διαφορά το γεγονός ότι η ΠΚΣ αναδείχθηκε 2^η δύναμη στις εκλογές και απέκτησε μεγαλύτερο δικαίωμα «πρηξίματος».

(12) Την πείραξε τη ΔΑΠ, που δεν πήγα, λες και θα άλλαζε κάτι! "Μα εσύ δεν θες ανοιχτές τις σχολές;" μου είπε μια κοπελιά. Τις θέλω ανοιχτές τις σχολές κοπελιά μου, εσένα δεν θέλω εδώ μέσα όμως!

(13) Είμαι πάρα πολύ καλός και στην ειρωνεία βέβαια κύριοι, το νου σας.

(14) Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως η ΔΑΠ με «ίδιους πόρους» έβαψε τους τοίχους του ΤΕΙ Χαλκίδας.