Μετά τους πρώτος
δύο-κόμμα-κάτι μήνες πρακτικής άσκησης ήρθε η ώρα της καλοκαιρινής άδειας. Λόγω
της πρακτικής, βέβαια, δικαιούμαι μόνο πέντε ημέρες, πράγμα που, αν εξαιρέσεις
τις αλχημείες που πρέπει να κάνεις χρησιμοποιώντας το ημερολόγιό σου για να
σχεδιάσεις τις διακοπές, δεν με απασχόλησε πολύ. Ήξερα και που θα πάω και τι θα
κάνω αυτές τις λίγες μέρες που θα ξεκουραστώ. Αυτό που πραγματικά με
απασχόλησε, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες ήταν κάποιες απορίες, είτε δικές
μου, είτε άλλων, καθώς επίσης και συμπεριφορές κάποιων που επιεικώς με
«στενοχώρησαν». Γι’ αυτό είμαι εδώ, για να δώσω απαντήσεις στις απορίες αυτές.
