Μετά τους πρώτος
δύο-κόμμα-κάτι μήνες πρακτικής άσκησης ήρθε η ώρα της καλοκαιρινής άδειας. Λόγω
της πρακτικής, βέβαια, δικαιούμαι μόνο πέντε ημέρες, πράγμα που, αν εξαιρέσεις
τις αλχημείες που πρέπει να κάνεις χρησιμοποιώντας το ημερολόγιό σου για να
σχεδιάσεις τις διακοπές, δεν με απασχόλησε πολύ. Ήξερα και που θα πάω και τι θα
κάνω αυτές τις λίγες μέρες που θα ξεκουραστώ. Αυτό που πραγματικά με
απασχόλησε, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες ήταν κάποιες απορίες, είτε δικές
μου, είτε άλλων, καθώς επίσης και συμπεριφορές κάποιων που επιεικώς με
«στενοχώρησαν». Γι’ αυτό είμαι εδώ, για να δώσω απαντήσεις στις απορίες αυτές.
Μπορεί να γίνει "χορευτικό" στα beach bars; Μπορεί.
Έρχεται από το "πουθενά" για να κατακτήσει τα καλοκαιρινά charts; Έρχεται.
Αποσπά θετικά comments από youtubers; Αποσπά.
Τότε έχει όλες τις προϋποθέσεις για να γίνει το τραγούδι που θα παίζει κάθε ώρα στα pop-μουσικά ραδιόφωνα της Αθήνας και κάθε πέντε λεπτά στα ραδιόφωνα της επαρχίας.
Απολαύστε το τώρα που δεν είναι καλοκαίρι:
***Πριν αρχίσετε όλοι να με κράζετε:
ΔΕΝ έχω κάτι ούτε με τον Κώστα Δόξα, ούτε με τους δημιουργούς του τραγουδιού ούτε με την (κουκλάρα-σύμβολο των Φουνταριστών) Ελένη Τσολάκη. ΕΧΩ όμως κάτι μ' αυτούς που θα κάνουν την καθημερινότητά μας ανυπόφορη στα social newsfeed μ' αυτό το τραγούδι, όπως έγινε το 2012 με τον Παντελίδη, το 2013 με τους "40 βαθμούς", το 2014 ...με κάποιο που μου διαφεύγει αυτήν τη στιγμή και πέρυσι με το "τικα τακα τικα τααα(κ)". Είναι απλά ένα τραγούδι φίλοι μου!
Και τελειώνοντας, θα ζητήσω την ακόλουθη χάρη: Όπως εγώ δεν σας έκανα τα νεύρα κρόσσια πέρυσι με το αξιοπρεπέστατο "The Sun" του Parov Stelar ή το πολύ ωραίο "But I Do" των Pooldore, έτσι κι εσείς δεν θέλω να μου γεμίσετε την αρχική του Facebook, του Twitter και του Instagram με οποιοδήποτε ελληνικό "hit" που θα κάνει πάταγο το καλοκαίρι που έρχεται. Είτε είναι το παραπάνω είτε όχι.
Α! Και το είδος τραγουδιών που ακούω θα αποκαλυφθούν σε επόμενο άρθρο!
Αποφάσισες να βάψεις το σπίτι; Πιστεύεις πως θα είναι πιο εύκολο από το να πάρει ο Θρύλος το πρωτάθλημα; Νομίζεις πως θα βάψεις τον τοίχο χωρίς να πέσει ούτε μια σταγόνα μπογιάς επάνω σου; Ή μήπως έχεις την πεποίθηση ότι όλα θα γίνουν εντός χρονοδιαγράμματος; Εξ ιδίας, πρόσφατης πείρας σου απαντάω: ΟΧΙ! Το βάψιμο του σπιτιού - καλώς ή κακώς - σε κάνει αρκετές φορές να αναθεωρήσεις πάρα πολλά πράγματα για τα σχέδια που είχες και τον προγραμματισμό που έκανες. Πάμε να σας δείξω τι (συνήθως) συμβαίνει όταν βάφεις το σπίτι...
Άλλο ένα τρίμηνο "καλοκαίρι" Ιουλίου - Σεπτεμβρίου έφτασε στο τέλος του. Πήραμε την ξεκούραση που θέλαμε, χαλαρώσαμε, βουτήξαμε, ερωτευτήκαμε(not me) και άλλα τέτοια γραφικά... Τώρα, πρέπει να γίνει άλλη μια βουτιά, αυτή τη φορά στα (πολύ) βαθιά.
Από τις 24 μέχρι τις 29 Ιουλίου βρέθηκα
στο Μπατσί Σαλαμίνας για τα καθιερωμένα
“θαλάσσια μπάνια” ή “μπάνια του λαού”.
Αναμφίβολα ήταν 6 ήρεμες και υπέροχες
μέρες σ' έναν οικισμό που ενδείκνυται
για όσους θέλουν να περάσουν μερικές
μέρες μακριά από τη σχετική βαβούρα που
επικρατεί στις περισσότερες παραλιακές
περιοχές της Αττικής. Βέβαια συνιστάται
ανεπιφύλακτα και για “μονοήμερες”
βουτιές...
Σ' αυτές τις 6 ημέρες πρόσεξα μερικές
ιδιαιτερότητες σ' αυτόν τον οικισμό –
καλές και κακές – τις οποίες θέλω να
σας παραθέσω παρακάτω... Αυτό, ωστόσο
δεν αλλάζει σε τίποτα το πόσο μου αρέσει
αυτή η περιοχή της Σαλαμίνας και το
γεγονός ότι την προτιμώ για να περνώ
μερικές μέρες του καλοκαιριού εκεί...
