#ekloges2015_round2: Τα ευρήματα της κάλπης

Ο λαός μίλησε. Το αποτέλεσμα το βλέπετε. Τώρα πρέπει να μιλήσω κι εγώ.

That's it. Πλέον έχουμε μπροστά μας το αποτέλεσμα των εκλογών το οποίο κατ' εμέ ήταν αναμενόμενο. Σε φιλικές συζητήσεις που είχα διαβεβαίωνα πως "ντέρμπι" δεν υφίσταται και πως ο Αλ. Τσίπρας θα κερδίσει σχετικά άνετα. Αλλά αυτές οι εκλογές μας προσέφεραν πολλά ευρήματα χάρη και στη σύντομη προεκλογική περίοδο αλλά και στις συνθήκες οι οποίες προκάλεσαν τις εκλογές. Πάμε να τα δούμε ένα-ένα...

1. Βλέπουμε ουσιαστικά την 25η Ιανουαρίου σε replay. Ουσιαστικές διαφορές στην κατανομή των εδρών όπως βλέπετε δεν υπάρχουν. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. χάνει μόλις 4 έδρες (είχε 149 την 25/01) και η Ν.Δ. μόλις μία (είχε 76 την 25/01). Οπότε μηδέν εις το πηλίκον. Αλλά, αυτό οφείλεται και στη μεγάλη αποχή από τις κάλπες. Φανταστείτε η συμμετοχή να ήταν στο 65-70%. Τι μπορεί να ψήφιζαν όλοι αυτοί, ως προφανώς δυσαρεστημένοι από τα τελευταία πολιτικά γεγονότα; ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή Ν.Δ.; Ας το σκεφτούμε αυτό...

2. Όλα πήγαν όπως τα ήθελε ο Αλ. Τσίπρας. Όπως τελικά φάνηκε μετά το πέρας της διαπραγμάτευσης και τη σύναψη του Μνημονίου ΙΙΙ, ότι η Αριστερή Πλατφόρμα(σημ. Λαϊκή Ενότητα) είχε στήσει παγίδα στον επανερχόμενο πρωθυπουργό διαλύοντας το κόμμα του και οδηγώντας τη χώρα στις εκλογές που μόλις πέρασαν στην ιστορία. Η στρατηγική που συνέταξε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κι ο κος Τσίπρας όμως κατάφερε να θέσει knock out την ως σήμερα τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη και ότι αυτή πρέσβευε, κάτι που σημαίνει ότι η εκλογική νίκη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποκτά μεγαλύτερη αξία...

3. Τα τραύματα από Α. Σαμαρά & Β. Βενιζέλο είναι ακόμα νωπά. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπορεί να κέρδισε μονάδες από τη σύντομη επίλυση των εσωκομματικών του ζητημάτων και τη συνεργασία με τη ΔΗΜ.ΑΡ., αλλά η Νέα Δημοκρατία απ' ότι φαίνεται, δεν έπεισε όσους περίμενε, ή μάλλον δεν μπορεί πλέον να πείσει όσους θέλει να πείσει. Παίζει φυσικά ρόλο πως το πάλαι ποτέ μεγάλο συστημικό κόμμα βρίσκεται σε αναζήτηση αρχηγού μετά την παραίτηση του Αντ. Σαμαρά στις 5/7, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η Ν.Δ. κυβερνούσε τη χώρα μέχρι τον περασμένο Γενάρη και οι μνήμες είναι νωπές. Από πού να ξεκινήσω; Από την αστυνομοκρατία; Από την "ψευδ-ανάπτυξη"; Από την προπαγάνδα; Από τα σκάνδαλα; Από την ακρίβεια σε βασικά αγαθά όπως το πετρέλαιο; Ο κόσμος θεώρησε ότι ήξερε τι θα αντιμετωπίσει αν ψήφιζε τη Ν.Δ.. γι' αυτό και δεν την εμπιστεύτηκε. Απλά τα πράγματα...

4. Αποχή. Αυτή η μάστιγα. Στο μήνα που πέρασε, έγραψα πολλές φορές για το θέμα της αποχής από τις κάλπες. Και το ανέδειξα ως μεγάλο θέμα για τις εκλογές. Απ' ότι φάνηκε όμως, η αποχή σημείωσε ιστορικό υψηλό για βουλευτικές εκλογές αγγίζοντας το 45% των ψηφοφόρων. Κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Όχι για το σύστημα και για τα κόμματα, γιατί ιδιαίτερα οι "μεγάλοι" βολεύτηκαν ιδιαίτερα με τέτοια μεγάλη αποχή. Το πρόβλημα θα το έχει ο κόσμος που δεν ψήφισε. Πρώτον, γιατί παραιτήθηκε από το δικαίωμα του εκλέγειν και το έδωσε στους άλλους που πήγαν και ψήφισαν και μπράβο τους. Δεύτερον, γιατί πολλοί από αυτούς που δεν ψήφισαν διαμαρτύρονται έντονα για την "κατάντια του πολιτικού συστήματος και των εκπροσώπων αυτού" αλλά παρ' όλα αυτά δεν πάνε στην κάλπη για να ρίξουν ψήφο που αντιτάσσεται στο "σύστημα". Οπότε παρακολουθούμε ουσιαστικά ενεργούς ως προς την ενασχόληση με τις πολιτικές εξελίξεις πολίτες οι οποίοι όμως απομακρύνονται από τις κάλπες όταν αυτές τους χρειάζονται επιδεικνύοντας με τέλειο τρόπο την εκλογική τους ανευθυνότητα. Και τρίτον, πολύ απλά, από το 2010 μέχρι σήμερα πολλοί συμπολίτες μας έχουν φύγει από τη χώρα για να δουν μια άσπρη μέρα. Κάτι που κάνει τους ψηφοφόρους εν Ελλάδι ακόμα λιγότερους.

5. Οι (δεύτερες) ευκαιρίες. Τα κόμματα που τις λαμβάνουν είναι τέσσερα από τα οκτώ που εκλέγονται. Τα τρία όμως εξ αυτών λαμβάνουν δεύτερη ευκαιρία από αυτές τις εκλογές. Ξεκινώ από την Ένωση Κεντρώων που μετά από πολυετή προσπάθεια του αρχηγού της λαμβάνει την πρώτη της ευκαιρία για εκπροσώπηση στη Βουλή. Αυτή η εκπροσώπηση όμως δεν οφείλεται στις θέσεις του κόμματος αυτού παρά μόνο στο ελάχιστο. Οφείλεται περισσότερο στους ψηφοφόρους που διαμαρτυρήθηκαν για το πολιτικό σύστημα ψηφίζοντας διαφορετικό κόμμα από αυτό που είχε συνηθίσει τόσα χρόνια να ψηφίζει.

Πάμε τώρα στις δεύτερες ευκαιρίες. Το Ποτάμι έχασε μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτικής του δύναμης, κάτι που όντως οφείλεται στη στρατηγική που ακολουθήθηκε από το Σ. Θεοδωράκη. Και λέω "όντως" γιατί το παραδέχτηκε κι ο ίδιος στις δηλώσεις του. Με το 4% που έχει όμως έχει την ευκαιρία για ανασύνταξη και ανανέωση του κόμματος μέσω της εκπροσώπησής του στη Βουλή. Η ιδανική περίπτωση για αυτό βέβαια θα ήταν η προσέγγιση προς το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τους ΑΝ.ΕΛ. για συνεργασία.

Και τώρα πάμε στα κόμματα της συγκυβέρνησης που πάνε πάνε πάντα μαζί. Το περασμένο οκτάμηνο κατά το οποίο διακυβέρνησαν τα δύο κόμματα τη χώρα δεν μπορώ να πω πως ήταν ευχάριστη. Ήταν κουραστική και αγχωτική. Είχαμε πολύμηνη διαπραγμάτευση με τους δανειστές από την αρχή στην οποία είχαμε πολλά λάθη και πολλές παραλείψεις από όσους συμμετείχαν σε αυτή. Τα αποτελέσματά της; Ένα θερμό πολιτικό καλοκαίρι με το δημοψήφισμα του άγχους, τα capital controls και εν τέλει τη σύναψη του Μνημονίου ΙΙΙ και τη διάσπαση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Το εκλογικό αποτέλεσμα όμως κάνει κατανοητό πως δεν υπάρχει δυσαρέσκεια που να είναι αρκετή για να ανατρέψει την εκλογική εικόνα των δύο κομμάτων. Ο κόσμος όμως δεν θα δώσει νέα ευκαιρία σε ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΑΝ.ΕΛ. αν τους δει να ψηφίζουν και να εφαρμόζουν μέτρα οδυνηρά για αυτόν. Θα πρέπει τα κυβερνώντα κόμματα να επιδοθούν σε μια προσπάθεια άμβλυνσης των δυσκολιών που θα επιφέρουν τα μέτρα, για να μπορέσει να επανέλθει η σταθερότητα στον τόπο αυτό...