Κάτι παραπάνω από ωραίο... Το ποτπουρί από διάφορες παραστάσεις που ετοίμασε το Θεατρικό Εργαστήρι του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας εντυπωσίασε το λίγο κόσμο, δυστυχώς, που βρέθηκε στο υπαίθριο δημοτικό θέατρο της Καλαμπάκας. Οι φοιτητές έπαιξαν διάφορα αποσπάσματα, όπως η "Λυσιστράτη", "Ο φονιάς", "Μπαμπάδες με μέλι", "Τρελό γέλιο", "Ο άνεργος", "Η Εβραία" και άλλα πολλά αποσπάσματα που έκαναν τον κόσμο να γελάσει και, παράλληλα, να προβληματιστεί και έκαναν εμένα να θυμηθώ εκείνες τις όμορφες μέρες του 2009, όταν ετοιμάζαμε στο 4ο Γυμνάσιο Κερατσινίου τα "Παιχνίδια του Έρωτα"(γιατί παρακολούθησα και τις τελευταίες τους πρόβες) και την τελική μορφή της παράστασης στη σκηνή όταν εγώ έπαιζα. Όντως υπάρχουν κοινά ανάμεσα στις δύο αυτές παραστάσεις με το κυριότερο, αυτό της ωραιότητας αυτών, ανεξαρτήτως κοινού και της παρουσίας αυτού. Η παράσταση που σκηνοθέτησε η κα Στόγια, κατέπληξε το κοινό ως προς τις ατάκες(δηλαδή δεν είχαν πρόβλημα ούτε να βρίσουν ούτε να ακολουθήσουν κάποιο άλλο από τα ταμπού του θεάτρου) και τα συνδετικά κείμενα και σκηνές που δεν υστερούσαν καθόλου σε δημιουργικότητα(απεναντίας).
Ωστόσο, αυτό που προβλημάτισε περισσότερο τον κόσμο, αλλά και όσους συνετέλεσαν στο "ανέβασμα" της παράστασης είναι η μειωμένη προσέλευση του κόσμου και μάλιστα των φιλότεχνων Καλαμπακιωτών, προφανώς διαλέγοντας να πάνε στα ευτελή θεάματα του Καστρακίου ή ακόμα και του Αγιοφύλλου και να διασκεδάσουν αντί να ψυχαγωγηθούν(διασκέδαση ≠ ψυχαγωγία). Δυστυχώς όμως υπήρξαν και αρνητικές γνώμες, σχόλια, μορφασμοί που αδικούν την πολύ ωραία προσπάθεια των παιδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου