Δεν διαφέρει και πολύ από τα άλλα μαθήματα που πέρασα αν το καλοσκεφτεί κανείς, αλλά το συγκεκριμένο έχει μια μεγαλύτερη αξία...
Σήμερα μου ανακοινώθηκε το τελευταίο μάθημα. Ναι, το τελευταίο. ΟΚ, μου 'χει μείνει η πτυχιακή αλλά αυτή δεν μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι με τις υπόλοιπες θεωρίες και εργαστήρια έτσι δεν είναι; Άλλο ένα εξάμηνο για μία εργασία κι άλλο 7 εξάμηνα για
Πρώτον, πως (η μάλλον πώς) πέρασαν έτσι 3,5 χρόνια. Ήμουν ένα σιχαμένο φοιτητικό κωλόψαρο που δεν το κούναγε από τα τραπεζάκια του υπογείου το 2012(!) και σήμερα(στην κυριολεξία σήμερα) έκανα βόλτες στο campus του Τ.Ε.Ι. Πειραιά(εγώ έτσι το 'μαθα) λες και ήμουν κανένας Timelord! Μεγάλη εξέλιξη και μεγάλη διαφορά του τότε με το τώρα...
Δεύτερον, τα 12ωρα και 13ωρα που χτύπαγα στο Τ.Ε.Ι.. 4ο εξάμηνο αν θυμάμαι καλά. Στη σχολή από τις 7:30 το πρωί και πίσω στο σπίτι το νωρίτερο στις 22:00! Κυλιόμενες διαλέξεις, μακρόσυρτα κενά και άπειρες επισκέψεις στη λέσχη της σίτισης κυρίως για πρωϊνό (ιδιαίτερα όταν πρωτοξεκίνησαν οι Φουνταριστοί στα Παραπολιτικά, την είχα καταβρεί). Το αποτέλεσμα; Βαθμοί μετά κοπώσεως και 2 μήνες θερινής ξεκούρασης εν Σταγοίς...
Τρίτον, τις ατελείωτες εξεταστικές. Μια εξεταστική δεν συνδέεται μόνο με το διάβασμα και το γράψιμο, έχει πολλές περισσότερες προεκτάσεις απ' ότι συνήθως. Είναι πάντα μια μακρόσυρτη περίοδος που ξεκινά από το τέλος των διακοπών του Πάσχα και φτάνει ως τα τέλη Φεβρουαρίου και Ιουλίου αντίστοιχα! Ψυχολογική πίεση, άγχος, πολύ διάβασμα και επαναλήψεις συν τη δύσκολη καθημερινότητα που έχεις. Και στο τέλος, η εξίσου αγχωτική σούμα. Διακοπές ή Σεπτέμβριο; Βαθμούς ή απλά 5άρια; Όπως και να 'χει μόνο μία εξεταστική είναι ικανή να σου φάει την ψυχή. Εκτός κι αν είσαι φυγόπονος και τα φορτώνεις όλα στο Σεπτέμβρη.
Τέταρτον, το μημένο-γα το λεωφορείο που δεν έρχεται ποτέ. Είτε είναι το 703, είτε το Β18 και το Γ18(εποχές Κερατσινίου) το ένα και το αυτό. Ατελείωτες αναμονές σε στάσεις λεωφορείων, χωρίς smartphone, χωρίς τηλεματική και με τσουχτερό κρύο ή ακόμα χειρότερα τον "Ποταμό Θηβών". Κι όταν έρχεται, έχει τόσο πολύ κόσμο που θες να κατεβάσεις τόσα καντήλια όσα κατεβάζει ο Μποτρίνι στο ελληνικό "Kitchen Nightmares"! Ευτυχώς εγώ ξεκινούσα από το σπίτι δύο και τρεις ώρες πριν αρχίσει το μάθημα. Έπρεπε να κρατήσω και τη θέση πως να το κάνουμε...
Πέμπτον(και τελευταίον γιατί κουράστηκα), οι σημειώσεις. Ξεκινήσαμε δειλά-δειλά, ως κωλόψαρα πρώτου εξαμήνου και φτάσαμε - αισίως - στις 1.500 σελίδες χειρόγραφων και φωτοτυπημένων σημειώσεων από μαθήματα όλων των εξαμήνων από το 1ο ως το 7ο (του παλιού προγράμματος όμως έτσι;). Και μαζί μ' αυτές, αυτοί που σου τις ζητάνε (όχι αυτοί που εμπιστεύομαι, οι άλλοι οι ζήτουλες). No offence...
Αυτά τα ολίγα... Μαζί με τους πανηγυρισμούς και την όποια συγκίνηση...
Σημείωση (κι άλλη): τα υπογραμμισμένα οδηγούν και σε άλλα άρθρα!!! ;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου